Bloed, zweet en tranen

Ons laatste dagen hier in Suriname zijn aangebroken, en was ik zondag nog redelijk optimistisch over ons vertrek, nu is het 180 graden anders en wil ik absoluut niet naar huis. Het leven dat we hier leven voelt zo vertrouwd, ik geloof dat we volledig gedesorienteerd zullen zijn als we weer terug in Nederland zijn. Maar daar gaan we nog niet aan denken, want het draait nu vooral om genieten!

En dat hebben we de afgelopen dagen zeker gedaan. Met volle overtuiging besloten we donderdag dat we die avond, vrijdagavond en zaterdagavond zouden gaan stappen, een beetje zoals de meeste vriendinnetjes van ons nu doen in Blanes, Salou, Albufeira, Marmaris en Sunnybeach. Donderdagavond was zeer geslaagd, het enige kleine probleem was dat we om 6.00 thuis waren en ik om half 8 bij de school moest zijn voor her jaarlijkse schoolreisje. Zoals ik al zei, klein probleem: gewoon een nachtje doorhalen en later een keer bijslapen. We zijn hier tenslotte maar een keer! Bestemming van het schoolreisje was de bioscoop en de trip daarheen verliep ongeveer hetzelfde als met de Kidswalk: 300 kinderen in bussen proppen, hopen dat niemand is vergeten en ze vervolgens zo snel mogelijk in de bioscoopstoel zetten met een zak popcorn en een pakje sap. Dit verliep allemaal redelijk vlekkeloos en uiteindelijk begon de film: Planes. Na enkele minuten keek ik Berenice vragend aan: een Engelse film zonder ondertiteling? Ik wierp een blik op de kinderen in de stoelen naast mij: kleine kleuters van een jaar of 6, die verdronken in de comfortabele bioscoopstoelen. Hoe zouden zij iets begrijpen van de film? Ach, dat is niet mijn probleem, ik houd me wel bezig met het open houden van mijn ogen en niet in slaap vallen, dacht ik toen. Realiteit bleek anders: om de 5 minuten was er wel een kind dat riep: ' Juf ik moet plassen, juf ik heb geen popcorn meer, juf iemand gooit popcorn, juf iemand doet lastig'. Snel omschakelen naar de rol van juf en gewoon doorgaan. Dit ging gelukkig goed, en ik heb het schoolreisje helemaal meegemaakt, zonder in slaap te vallen, kinderen kwijt te raken, te bezwijken in de hitte of bekogeld te worden met popcorn. Al met al een geslaagde dag!

Zaterdagochtend, hallo kater. Met dichtgeknepen ogen grijp ik naar mijn hoofd en vervloek mezelf voor dat extra biertje. Maar al snel vergeet ik de hoofdpijn en bedenk ik hoe leuk afgelopen avond was. Snel onder de douche, paracetamolletje erin, kiwi eten en liter water drinken en we zijn weer fris. Klaar voor de 'Dag van de Inheemsen'. Op deze feestdag komen alle binnenlandse bewoners naar her centrum van Paramaribo om hun waren te verkopen, onder het genot van een muziekje, een hapje en een drankje (wij sloegen dit laatste deel even over). Het was vergelijkbaar met Keti Koti en de Nederlandse Koningsdag. Overal kraampjes, eten, drinken, sieraden, kleding en muziek. Erg gezellig en leuk om te zien! Toppunt waren de indianen, die volledig in indianenoutfit een traditionele dans opvoerden. Toen we terug waren kropen we allemaal weer terug in bed, om ons op te laden voor de allerlaatste stapavond in Su. Met tegenzin, hangende ogen, wallen en bleke snoetjes vertrokken we richting Zsa Zsa Zsu. Zodra we binnen waren gingen de knopjes om en ook deze avond hebben we enorm genoten, gedanst en gelachen.

Zondag een dagje bijkomen bij het zwembad, en maandag voor Nan de allerlaatste werkdag, voor mij de allerlaatste dag om te zwemmen en bakken in de zon.

Vandaag hebben we de laatste souvenirs gekocht (en een extra koffer om al deze souvenirs in te vervoeren) en zijn we naar de dierentuin geweest: Paramaribo Zoo. Nouja dierentuin, al snel bleek dat dit een soort kinderboerderij 3.0 was. Kippen, geiten, paarden, cavia's en konijnen keken ons aan vanuit de eerste verblijven. Klikkend met de camera sjokten we over de paden, alsof we zulke dieren nog nooit hadden gezien. Na een halfuur kwamen we aan bij de Surinaamse afdeling van deze dierentuin: apen, krokodillen, vele soorten vogels (papegaaien, toekans, arend), panters, struisvogels en slangen renden door het verblijf, om na 2 minuten verhit in hun kooi in de schaduw te gaan liggen. Ondanks dat we de meeste dieren ook in de dierentuin in Nederland hebben gezien, was het toch erg leuk om te zien hoe de Paramaribo Zoo eruit zag en om te zien dat wilde aapjes rond de kooien van de dierentuinaapjes rondsprongen om wat van het voedsel te stelen.

Vanavond houden we een sleepover samen met de huisgenootjes, om onze laatste nacht in dit huis nog wat leuker en mooier te maken. Morgen zal in het teken staan van inpakken, afscheid nemen, huilen, knuffelen en als laatste: vliegen naar Curacao!